Tarih Boyunca Akıl Hastası Kralların, Kraliçelerin ve Prenslerin Karanlık Hikayeleri

‘Deli Kral George’ olarak bilinen Kral George III. George, 1738-1820’nin ortasında Büyük Britanya’yı yönetti. Yönetimi sırasında Amerikan kolonilerini kaybetti ve delilik belirtileri gösterdi. Örneğin, Kral George III tutarsız konuşur ve kasılmalar yaşardı. Bugün tarihçiler, semptomlarının psikiyatrik bir hastalıktan kaynaklandığına inanıyor.

Ludwig II veya ‘Deli Kral Ludwig’, 1864’ten 1886’ya kadar Almanya’yı yönetti ve Neuschwanstein dahil Almanya’nın en güzel kalelerini inşa etti. Aslında Almanya, yönetimi sırasında ekonomik zorluklar yaşarken bile yeni kaleler inşa etmeye devam etti. Ayrıca sanrılar ve halüsinasyonlar gördü. Tarihçiler, Ludwig’in şizotipal kişilik bozukluğu ve Pick hastalığı ile mücadele etmiş olabileceğine inanıyor.

Ludwig’in kardeşi Prens Otto, 1886’da Bavyera’yı yönetmeye başladığında, çoktan deliliğin pençesine düşmüştü. 17 yaşında depresyon belirtileri göstermeye başlayan ve sonrasında saldırgan, depresif ve kuruntuları nedeniyle insanlardan saklanan kralın ağabeyinden pek bir farkı yoktu. Tarihçiler, ağabeyi gibi Otto’nun da şizofreniden muzdarip olduğuna inanıyor.

Kraliçe Elizabeth’in kuzeni Nerissa Bowes-Lyon, önemli bir öğrenme zorluğu çekti ve toplum tarafından tanınmadı. Hastalığı o kadar şiddetliydi ki konuşmayı bir türlü öğrenemedi. Hastalığının kesin nedeni bilinmemekle birlikte, Kraliçe’yi atlayan genetik bir hastalık olduğu düşünülüyor.

Kral VI. Vücudunun camdan yapıldığına inanıyordu, bu da Cam Yanılgısı adı verilen nadir bir psikiyatrik duruma yol açmıştı. Kral, paramparça olacaklarından korkarak kimsenin yanına yaklaşmasını yasakladı.

İsveç Hükümdarı Eric XIV, İskandinav Yedi Yıl Savaşındaki saldırgan dış politikası ve gaddarlığının yanı sıra çılgınlık nöbetleriyle de tanınıyordu. Akıl hastalığı zamanla kötüleşerek şiddete ve paranoyaya yol açtı. 1658’de tahttan indirildi ve sonunda zehirlendi. Bugün, hükümdarın ani patlamalarına neden olan hastalığın şizofreni olduğuna inanılıyor.

Bir Alman prensesi olan Maria Eleonora, İsveç kraliyet ailesiyle evlendi ve hükümdara tahta geçmesi için bir oğul vermesi gerekiyordu. Uzun denemelerden sonra bir kız çocuğu doğurduktan sonra kendi çocuğuna zarar vermeye çalışarak derin bir depresyona girdi. Kocasının ölümü deliliğini artırdı ve ölen kocasının cesedini aylarca yanında tuttu. Maria hayatının çoğunu derin bir depresyon içinde geçirdi.

Bavyera Prensesi Prenses Alexandra Amelie, 23 yaşında akıl hastalığı belirtileri göstermeye başladı. Saflık ve beyaz giysilere olan takıntısı, babasının metresini tercih etmesiyle arttı ve metresini onun cam bir piyano yuttuğuna inandırdı. Fransız hükümdarının hastalığı VI. Charles’ın ‘Cam Yanılgısı’na benziyordu. Doktorlar bunun OKB ile ilgili olduğunu düşünüyor.

1700-1746’nın ortalarında hüküm süren İspanyol Hükümdarı V. Philip, yetersizlik duyguları ve manik-depresif dönemlerle mücadele etti. Banyo yapmaktan kaçınmak, günlerce odasında kalmak ve gece yarısı mahkeme oturumları yapmak gibi tuhaf davranışlar sergiledi. Tarihçiler, hükümdarın bipolar bozukluk, OKB ve Cotard sendromundan muzdarip olduğuna inanıyor.

Habsburgların son hükümdarı Kral II. Charles, ailesinde yüzyıllardır süren ensest evlilikler nedeniyle hayata bir adım geriden başlamıştı. Önemli öğrenme güçlükleri ve gecikmelerle karşı karşıya kalan kral, konuşmayı ve yürümeyi onlu yaşlarının ortalarına kadar öğrenmedi. O zamanlar doktorlar onun büyülendiğine inanıyorlardı, ancak modern tarihçiler onun dertlerini genetik hastalıklara bağlıyor.